[Opperhoofd]

[Opperhoofd]

Volgens mij kom je daar nooit achter. Het kan vanalles geweest zijn. Als iemand een keer op een ideetje is gekomen als oplossing voor een probleem word het raaden
Nou ja misschien heb je geluk en is het toch te achterhalen.

[Opperhoofd]

Als het echt zo oud zou zijn dan kan het volgens mij nooit zomaar een ideetje zijn geweest aangezien de hoeveelheid ijzer in die tijd een behoorlijk kapitaal vertegenwoordigd.
Harm

[Opperhoofd]

Het doet me nog het meest denken aan een deel van het paardentuig, of de ophanging voor een kookpot.. maar durf niet te beweren dat het dat zal zijn.. al die voorbeelden die ik ervan gezien zijn op zich al weer variaties op hetzelfde ding..
Mooi om dat je de structuur van het ijzer ook kunt zien, als dit zo onder het ijs vandaankomt verkeert het inderdaad in topconditie.. ik zal het maar eens gaan aanbevelen bij mijn klanten als conserveringsmiddel 😉 een vrieskist

succes met de zoektocht

Dirk

[Opperhoofd]

Knap stukje werk van die oude smid.

Wellen in het vuur, anders krijg je die ringen niet aan mekaar.

idd als het echt zo oud is zit er voor die tijd een kapitaal aan ijzer in verwerkt.
Nu mag iedereen bedenken welk probleem zo veel waard was dat het met dit stuk smeedwerk getackeld moest worden.
En ik kan je verzekeren dat het geen speld is om de luier van de kleine op te houden.

De eerste gebruiksvoorwerpen die gemaakt werden, zijn toch een bijl en een mes of bewijst dit dat het anders geweest is?

Misschien is het niet meer helemaal kompleet. En dan blijkt het soort van grote ratteklem te zijn voor sabeltandtijgers of zo. 😀

[Opperhoofd]

De laagjes die je op deze foto ziet, zijn dat laagjes van het wellen of is dat gekomen door het roesten? Is er iemand die daar het fijne van weet?

[Opperhoofd]

De laagjes ontstaan door de “productie” van het ijzer, niet als in damast, maar tijdens het uitsmeden van de onzuiverheden.
In puddelijzer kun je een zelfde structuur, maar dan fijner, ook terugzien, als je daar koud op hamerd, dan sla je het op een bepaald moment ook tot een soort vezels uiteen

[Opperhoofd]

Aha….maar kunnen die laagjes dan ook zijn ontstaan door het vouwen of werd dat toen nog niet gedaan?

[Opperhoofd]

Jawel, iedere keer werd het uitgesmeed, gedubbeld, uitgesmeed.. etc.. en daardoor werden de onzuiverheden uit het ijzer gedreven
http://www.vemet.nl/dico/UserFiles/Downloads/Iron-Smelting-Days-2010.pdf dit is een artikel over het produceren van ijzer zoals dat waarschijnlijk ook gebeurd is voor dit voorwerp, ben toen in het archeon geweest, erg interresant om eens te zien!

[Opperhoofd]

Je zegt dat er geen haken aan het uiteinde zitten.
Maar als ik de eerste foto bekijk.
Dan heeft die staaf waar aan beide zijden ringen aan zitten, wedegelijk bij het oog waar die ringen aan zitten, ook haken.
En als ik het goed zie. Zitten die haken aan de uiteinden aan de zelfde kant. Dan zou je dus de ketting kunnen inhaken.

Wat je nu met die verstelbaarheid bewerkstelligd is mij een raadsel.

And the search goes on, Wil

[Opperhoofd]

Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat het nog niet af was, het kan ook zijn dat het als “schroot” meegenomen is (in het geval dat het niet compleet is natuurlijk) dat men de bedoeling had het ijzer te hergebruiken.
(het kan natuurlijk zijn dat we hier kijken naar een element van een groter of uitgebreider object)
(ik bedoelde wat paardentuig ook meer iets als een ding om de teugels uit elkaar te houden, niet het bit, maar wellicht is het daar ook te zwaar voor?)

Het torderen deed men bij dit ijzer in ieder geval om meer stevigheid te verkrijgen, je kunt het vergelijken met een stuk touw.
De vezels van een stuk touw stellen als los bundeltje nog niet zo veel voor wat sterkte betreft, maar verwerkt tot een touw is het zeer sterk. Dit werd ook zo toegepast op het ijzer zodat het beter zijn vorm behield. het ijzer van toen was (overdreven gezegd) ook een bundeltje materiaal, eerder als de uniforme structuur van het ijzer zoals we het nu kennen.

[Auteur]

Berichten