Mijn eerste ervaringen met smeden waren minder subtiel.
De docent smeden stond bekend als “de smid met de grote handen” en die gebruikte hij niet alleen om te smeden. Daar kon je ook een fikse draai om je oren mee krijgen (dat mocht toen nog).
Als je werkstuk niet goed genoeg naar zijn zin was dan werd er geen lager punt gegeven, nee hij sloeg het dan eigenhandig plat. En kon je weer helemaal overnieuw beginnen, maar hij hielp dan wel mee, dat dan weer wel. Enfin ik kan van die man een heel boekwerk schrijven.
Van de andere kant was het een vakman tot en met en als hij zag dat je er voor ging dan mocht je zelfs materiaal mee naar huis nemen om dingen te oefenen.
Het is wel deze docent die bij mij mede het vuurtje heeft aangewakkerd en eerlijk gezegd denk ik nog wel eens aan hem als ik iets heb gemaakt wat goed is gelukt en zeg dan: “mijnheer van de Ven zou trots op me zijn”. 🙂